μαγιώνω

(Μ μαγιώνω) [μάγια]

μαγεύω

νεοελλ.

(η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) μαγιωμένος, -η, -ο

αυτός που ασκεί μαγεία γοητεία, μαγευτικός

μσν.

(η μτχ. παθ παρακμ. ως επίθ.)

1. μαγικός

2. μαγεμένος, αλλοπαρμένος.